Ik heet u van harte welkom op onze goedbezochte nieuwjaarsreceptie. En dat welkom wens ik u ook namens onze gemeenteraad, ons college en ons huis. Fijn dat u er bent!
Het is ook bijzonder dat mijn buurvrouw Dika dit jaar weer met ons mee kon gaan en ik hoop dat u ook een speciaal iemand hebt meegenomen naar deze avond. Fijn dat je er bent Dika.
Dit stuk van mijn toespraak heb ik helaas moeten herschrijven na oudjaarsnacht. Wat is het ontzettend spijtig dat er een groep mensen in Markelo was die het nodig vond om de politie tijdens het uitoefenen van het werk te bekogelen met zwaar vuurwerk. Ik vind dat niet normaal en ik weet zeker u ook niet. En laat u niets wijsmaken. De ME wordt niet zomaar ingezet. Niet de inzet van onze politiemensen maakt tradities als het slepp’n kapot, maar het gedrag van mensen die menen dat alles geoorloofd is: vernielen, slopen en geweld tegen de politie. Dit is echter geen normaal gedrag en zal dat nooit worden. Blijf met je handen van andermans eigendom en zeker van onze hulpverleners af. Misschien dat uiteindelijk een landelijk vuurwerkverbod en het verminderen van drankgebruik zal gaan helpen, maar een gezellige en veilige jaarwisseling maken we met z’n allen. Door normaal te doen. Mensen van onze politie, onze brandweer, verpleegkundigen, artsen en zoveel meer hulpverleners, dankjulliewel dat jullie telkens die stap naar voren zetten!
Het afgelopen jaar is er veel gebeurd en ik neem u even mee in een tocht langs onze kernen en buurtschappen. Ik sla vast gebeurtenissen over, maar dat zij mij vergeven. Er gebeurt gewoon ontzettend veel in onze gemeente. Zo vierde Diepenheim maar liefst 800 jaar kerkelijke gemeente. Beleefde Markelo weer een hartverwarmende truckrun, investeerde extra in haar jongeren en kreeg de maquette van Gegiazarian van AZC Klompjan een plek in het Rijksmuseum Amsterdam. Delden kreeg eindelijk de gevelsteen van haar synagoge terug, evenals haar Eschmolen en vierde de streekmarkt haar 15-jarig jubileum. In Bentelo werden plannen ontwikkeld voor de herontwikkeling van de kerk en het kerkterrein en diende de Wijngaard Hof van Twente als uniek decor voor het Hoffelijke kerstdiner. In Goor stroopten de ondernemers de mouwen op en kreeg de BIZ en het masterplan opnieuw vorm. En de wensboom verrees opnieuw in het hart van het centrum. In Hengevelde kregen de zuivelbroeders de startersprijs Midden Twente en werd er meer ondernomen dan ooit. Allemaal voorbeelden die niet mogelijk zouden zijn zonder dat de gemeenschap zich inzet, zonder dat ondernemers, vrijwilligers, schoolbesturen, welzijnsinstellingen, sportverenigingen en zoveel andere organisaties zich inzetten. Gewoon omdat ze dat noodzakelijk vinden en vaak ook heel vanzelfsprekend. Maar dat is het nooit. Dank dat jullie dit allemaal voor onze gemeenschap doen!
Het was ook het jaar van de Europese verkiezingen waar onze Annie afscheid nam en onze Sander zijn intrede deed. Het jaar waarin we bouwden in alle kernen, het jaar waarin we voor het eerst geen enkele onbeveiligde spoorwegovergang meer hebben, het jaar waarin we het
OKO project zijn gestart om het alcohol- en middelengebruik, met name onder onze jongeren, terug te dringen, het jaar waarin onze Hof onderdak bood aan vluchtelingen uit alle windstreken zowel jong als oud, het jaar waarin we een van de meest biodiverse gemeenten van Overijssel werden, het jaar waarin verschillende bijeenkomsten over de toekomst van onze boeren werden gehouden.
Het jaar waarin we afscheid moesten nemen van dierbaren en onze raad van raadslid Martine Overmeer.
Uiteindelijk draait het elke dag opnieuw om verbinding. Het ervan doordrongen zijn dat een buurt niets is zonder buren, dat rechten alleen maar bestaan omdat er ook plichten zijn en dat we elkaar gewoon nodig hebben. Hier in ons deel van Nederland beseffen we dat nog en leven er vaak nog naar. Gewoon doen, niets beter zijn dan de ander.
Vorig jaar sprak ik met u over verbindingstafels. Om mensen die elkaar normaal niet zo snel spreken met elkaar te verbinden. Onbekend kan immers snel onbemind worden. Met alle bestaande initiatieven in onze Hof zijn we rond de tafel gegaan: Kleurrijk in de Hof, de Dag van de Dialoog, Salut, de bibliotheek, de kerken en de moskee, de gemeente en de groep groeit nog steeds. En uit die gesprekken is het initiatief Hofschakel geboren. Een project dat als een schakel alle initiatieven aan elkaar wil verbinden, want samen staan we sterker en komen we verder. Elk kwartaal zal er een bijeenkomst plaatsvinden, te beginnen met dinsdagavond 25 maart. Het thema zal dan zijn “wie is jouw lichtpuntje?” en er zullen 25 organisaties worden uitgenodigd die elk een vrijwilliger kunnen sturen. En waarom 25? Omdat we in 2026 25 jaar bestaan als gemeente en het is goed leek om dat alvast te gaan voorbereiden met dit project! Houdt dus de media in de gaten voor meer nieuws over dit unieke gezamenlijk gedragen project.
Uiteindelijk draait het elke dag opnieuw om verbinding. Verbinding tussen mensen en verbinding tussen gemeenten. Dat laatste is niet altijd vanzelfsprekend in ons mooie Twente. Daar moeten we telkens aan werken. Het gemis van een regio Twente is toch voelbaar. Een landingsplek waar weer verbinding kan worden gemaakt. Geen ingewikkelde structuren noch vergadercircussen. Elkaar kennen, even afstemmen en beseffen dat we allemaal onze rol hebben. Een Twente Board waar het gaat om de economische ontwikkeling van Twente, de steden als het gaat om bereikbaarheid, universiteit en hogescholen en arbeidsmarkt. De andere gemeenten als het gaat om de leefbaarheid van het landelijk gebied en de transities. Allemaal van evenveel waarde en allemaal schakels die elkaar heel hard nodig hebben. Daar wil onze Hof in 2025 haar steentje aan blijven bijdragen. Loyaal, ruimhartig en zelfbewust.
Datzelfde geldt voor onze inbreng in de P10. Inmiddels 33 zelfbewuste gemeenten aan de randen van Nederland, maar fundamenteel onderdeel van de oplossingen voor de grote problemen van onze tijd: de transitie van het landelijk gebied, de klimaattransitie. De P10 zit aan tafel en neemt haar verantwoordelijkheid. Of het nu is aan de tafel van onze Koning of deelname aan de Top Landelijk Gebied of het plattelandsparlement. We staan er, we zijn er en we laten van ons horen. Zelfs in een tijd waarin het kabinet uit verbinding is en nauwelijks bereikbaar. We vragen aandacht voor uitvoeringsproblemen en dragen daarvoor oplossingen aan. Wij blijven een andere investeringslogica van het rijk eisen. De leefbaarheid van ons landelijk gebied is te belangrijk.
Graag deel ik nog wat laatste gedachten met u en rond daarmee af. Naast verbinding is ook weerbaarheid belangrijk. Natuurlijk in de zin van het kunnen zorgen voor jezelf en voor elkaar als er een crisis is, zoals corona of uitval van elektriciteit en andere voorzieningen. Als gemeente gaan we daar samen met u de komende tijd verder aan werken. Maar weerbaarheid heeft ook een andere betekenis. Weerbaar zijn als onze democratie onder druk staat, als onze rechtsstaat wordt betwijfeld, als onze vrijheid als vanzelfsprekend wordt
aangenomen. Simpele oplossingen voor complexe problemen zijn verleidelijk, maar bieden zelden een oplossing. Weerbaarheid betekent dat wij zelf aan zet zijn. Om de waarde van onze democratie, onze rechtstaat en onze vrijheid uit te dragen en te verdedigen. Door deze door te geven aan volgende generaties. Zoals we doen met Democracity, een stad gebouwd door onze kinderen of misschien zelfs wel met een kinderburgemeester. Zoals we kunnen doen in onze raadszaal door respectvol met elkaar om te gaan ondanks meningsverschillen.
De overheid kan en moet op elk niveau een dienend en sober voorbeeld zijn, maar weerbaarheid is een zaak van ons allemaal. Juist in deze tijd. Aan ons dus om het waar te maken. Door gewoon te handelen en elkaar te helpen. Laat die noodzakelijke beweging lokaal beginnen. Daarom vind ik het juist in deze tijd eervol om u te mogen blijven dienen.
Ik wens u een verbindend, weerbaar en liefdevol 2025